Âşık Yusuf Kemter, Tunceli’nin Ovacık ilçesinde 1928 yılında dünyaya geldi. Babası Süleyman Bey ve eşi Gülsüm Hanım hayatlarını rençberlik yaparak sürdüren Anadolu köylüleriydiler. Bizzat kendi soyunun Şeyh Hasan Köyü'nde medfun Şeyh Ahmed Dede'ye ulaştığını beyan eden Âşık Kemter Dede; manevi terbiyesini de Derviş Cemalli Seyyid Hacı Dede'nin elinden olduğunu ifade etmiştir.

1938 yılında Dersim olaylarının ardından Âşık Yusuf’un köyü Balıkesir’e taşındı. Burada dokuz yıl kaldıktan sonra, 1947 yılında, 17 yaşındayken  babası ailesiyle Erzincan’a göç etti.

İki kere evlenen Âşık Kemter’in ilk hanımından bir erkek bir kız, ilk hanımının ölümünden beş sene sonra evlendiği ikinci hanımından ise iki erkek üç kız olmak üzere toplam üç oğlu ve dört kızı vardır.

Âşığın sesi gençliğinde çok güzeldi. Dinleyenlerin unutamadıkları bir ahenge sahipti. Sesini iki farklı tonda kullanırdı. Biri Davudi tokluğunda gür bir ses, öteki ise tiz bir sesti. 1965 yılında geçirdiği bir soğuk algınlığından sonra Âşık Kemter bu ses özelliklerinden birini kaybetti.

Âşık Kemter 1948 yılında, daha yirmi yaşında bir gençken Erzincan’da gördüğü bir rüyadan sonra aşk yoluna düştü. Âşık rüyasında bir saraya girer. Sarayın kapılarından duvarlarına herşeyi yeşil renktedir. Bir pencere aralığından kendisine yeşil bir tepside, yine yeşil renkte olan fincanlar eşliğinde bembeyaz bir süt ikram edilir. Sütü yüzünde yeşil örtü bulunan birisinin elinden alır ve içmeden önce kendisine başını yukarı kaldırarak içmesi yönünde bir uyarı gelir. Yusuf Kemter fincanı eline alır ve sütü, kendisine söylendiği doğrultuda içmek için ağzına götürür ki, süt daha dudaklarına değmeden, “Allah” diye bağırarak uyanır. Rüyadan uyandığındaki ilk nutku şöyle olur;